மழையின் மொழி

சற்று முன் பெய்த மழையின் ஈரத்தால்
அழுது கொண்டிருந்த கட்டிடங்களின்
மத்தியில் சென்றிருந்தேன்
ஓய்ந்த தூறல்களின் எதிரொலி கூட
இன்னும் நிற்கவில்லை

நெற்றி விளிம்பில் வழிந்த துளியில்
முந்தய மழையின் தருணங்கள் தெரிந்தன

எழும்பு உருக்கும் குளிரால்
உடைந்த மனங்களை உருக்கி ஒட்ட முடிந்தால்

அழுக்கை கழுவும் மழையால்
மனதின் வலியை கழுவ முடிந்தால்

பூமியை நனைத்து உயிரை படைக்கும் போதே
இறந்த உறவை திரும்பி கொடுத்தால்

இரவு பெய்யும் மழையில்
வானவில் எங்கே

முகத்தை முத்தமிடும் சிறு சாரல் மழை
முடிவில்லா தொரு அமைதியை கொடுத்தது

வருடிச் செல்லும் சிறு தூரலில்
தாயின் மொழி கேட்டது

மெல்ல பெய்து சளித்த மழை
பொழிய தொடங்கியது
இறைச்சலின் ஊடே ஒரு ஏகாந்தத்தை உணர்ந்தேன்

வீடு வந்து விட்டது
திறக்கும் பொழுது விரல் நனைத்தது கதவு

கருணை மழையாம்
காதல் மழையாம்
உயிர் மழையாம்
நனைந்த சட்டையை என்ன செய்வது ?
என்பது தவிர வேறு ஒன்றும் தோன்றவில்லை
மழையின் மொழி மறந்து விட்டது